Dag allen!

Het is alweer ruim een week geleden dat we wat van ons hebben laten horen...tijd voor een update dus.

Allereerst; MERRY CHRISTMAS!! En ook (alvast) een gelukkig nieuw jaar! Hier is het nu eerste kerstdag. Alles is dicht. Alleen 1 hotel heeft een kerstbuffet en daar hebben we een tafel voor vanavond gereserveerd.

We vroegen ons de eerste weken af hoe het komt dat het zo groen is in NZ. Daar zijn we nu wel achter gekomen...oorzaak: Regen, heel veel regen. Ze zeggen dat je in hier 4 seizoenen in een dag kan meemaken, maak daar maar een uur van. Elk weertype hebben we wel gehad de afgelopen week.

Vorige week vrijdag zijn we met de Interislander Ferry van het Noordereiland naar het Zuidereiland gevaren. Het laatste uur vaar je door de Marlborough Sounds waar de veerboot zich een weg baant door allerlei fjorden (hier dus Sounds genoemd). Een prachtig uitzicht, mits de zon schijnt. En dat was dus niet het geval. Het water kwam met bakken uit de hemel en de Sound was bewolkt, wat trouwens ook wel een schitterend gezicht was. Ook op het Zuidereiland regende het flink. Ons einddoel die dag was het Abel Tasman National Park, vernoemd naar onze eigen ontdekkingsreiziger die hier NZ ontdekte in 1642. Het park ligt aan de kust en barst van de kleine baaitjes en zandstranden tussen het regenwoud in. Ons plan was om daar 4 dagen lekker te relaxen op het strand. Bij ons huisje aangekomen (Maharau Abel Tasman Lodge) stopte het opeens met regenen en kwam de zon door waardoor we toch nog lekker in het zonnetje konden eten.

De volgende dag zijn we het park gaan verkennen. Je kunt in 4 dagen langs de hele kust lopen en kamperen op een van de stranden (er zijn geen wegen), maar daar hadden we geen tijd voor. We hebben een watertaxi genomen die ons halverwege het park afzette op een strand. Vlak daarvoor zijn we nog langs een klein eilandje gevaren waar een zeehondenkolonie leeft. Grappig om eens te zien, ze hadden net jonkies gekregen. Vooral Marjolein, als kind helemaal weg van zeehondjes, genoot er van. Het was een prachtige dag. Veel zon en tropisch warm. We hebben die dag ca. 13 km gelopen over prachtige witte zandstranden, jungle en heuvels met mooie vergezichten over de Tasman Zee. We eindigden op een groot strand waar we lekker in het zonnetje hebben gelegen en in de zee hebben gezwommen, voordat de watertaxi ons weer ophaalde. Eenmaal terug in ons huis begon het die avond te regenen....en dat duurde precies 24 uur! De dag erop hebben we dus niets gedaan. We zijn binnen gebleven en hebben film gekeken, gescrabbeld (tussenstand 7-13 voor Daniel) en geluierd. Totdat om 5 uur uit het niets de zon door brak en we toch nog even lekker buiten konden zitten.

Afgelopen maandag was een bewolkte dag; geen regen, maar geen strandweer. We wilden niet nog een dag thuis blijven dus besloten we om te gaan toeren met de auto. We reden naar de Golden Bay, het meest westelijk punt van het Zuidereiland. We hebben daar de Pupu Springs bezocht. Een spring is niets meer dan water dat uit de grond komt. Soms is het warm (een hot spring, daar hebben we al veel in gelegen deze vakantie) en soms is het koud, zoals deze. Dit was een bijzondere spring, want het was de grootste van Australasia (wij gokken NZ, Australië en Azië) en de helderste ter wereld. Er komt een complete rivier de grond uit zetten, echt vreemd om te zien, zomaar uit het niets (14.000 liter water per seconde!!). Na de Pupu Springs hebben we nog wat langs de kust gereden en zijn we terug naar huis gegaan. Het was nog steeds bewolkt en koud, maar daar hadden we wel een oplossing voor....klik hier.

Die nacht stormde en regende het verschrikkelijk, wat een wind, het leek wel een orkaan, nog harder dan tijdens de Tongariro Crossing! En dat ging vrolijk verder de volgende dag. We zaten er een beetje sipjes bij, we waren hier nou eenmaal voor het strand. Het huis konden we niet uit, want dan waren we weggeblazen en konden dus niets anders dan afwachten. Om 12.00 uur ging opeens de wind liggen, stopte het met regenen en kwam de zon door. Nog geen half uur later was het strakblauw, windstil en bloed en bloed heet. Te bizar voor woorden... We wisten niet hoe snel we onze spullen moesten pakken. We zijn het park in gelopen naar een mooi verlaten zandstrand en hebben daar de rest van de middag heerlijk geluierd. Terug zijn we over het strand gelopen. Het verschil tussen eb en vloed is hier gigantisch (6 meter!). Bij eb komen er grote stukken droog te liggen en kan je dus makkelijk afsnijden. Met de brandende zon leek het net alsof we in de woestijn liepen. Super!

De dag erop (woensdag) was het tijd om het Tasman park te verlaten. Ons volgende doel: Fox Glacier Village aan de westkust van NZ. Hier ligt het Mount Cook National Park. Mt. Cook is de hoogste berg van NZ (ca. 3700m) en wordt omgeven door andere besneeuwde bergen en veel, heel veel gletsjers (meer dan 3000). Twee van die gletsjers zijn te zien en eindigen zelfs bijna in zee. Het zijn de Fox Glacier en de Franz Josef Glacier. Twee bijzondere Gletsjers. Nergens ter wereld komen Gletsers zo laag en dicht bij de zee. Ook zijn het de snelst bewegende gletsjers ter wereld (soms zo'n 7 meter per dag!).

Het is erg lastig dicht bij de rest van de bergen te komen. Er zijn geen wegen en wandelen is vanwege de gletsjers en de vele sneeuw (9 meter per jaar!) erg gevaarlijk en haast niet mogelijk. De enige manier is een helikoptervlucht. Maar die zijn gigantisch duur en je moet wel goed weer hebben....en dat is er zelden. Aan de westkust regent het gemiddeld 260 dagen per jaar. Vlak na de kust beginnen de bergen namelijk. Als de wind van zee komt dan knalt ie tegen de bergen en wordt al het verdampte water van de zee geloosd.

Toen we vertrokken uit het Tasman Park was het prachtig en warm weer. We wisten al dat de weersvoorspelling voor de westkust niet zo goed was. Toch was het moeilijk voor te stellen met zulk schitterend weer. Maar na een uurtje rijden zagen we al donkere wolken aan de horizon verschijnen en niet veel later kwam het opnieuw met bakken uit de hemel zetten. Vlakbij de kust aangekomen riep Marjolein ‘Stop'! Ze had op de kaart gezien dat er bij de kust een zeehondenkolonie was. Daniel voelde er weinig voor om die te bezoeken. Het lag niet op de route (en we hadden nog een hele lange weg te gaan) en bovendien stormde en regende het...geen weer om naar zeehondjes te kijken. Maar Marjolein was door het dolle heen. Die moest en zou naar zeehondjes kijken. Na veel aandringen ging Daniel dan om en met enige tegenzin keerde hij de auto en reden we naar de kust....Maar wat een geluk dat we het gedaan hebben. Bij de kust aangekomen waren we getuige van een prachtig schouwspel. De woeste Tasman zee die tegen de rotsen knalde, werkelijk fantastisch! En ook de zeehonden waren de moeite meer dan waard. Het waren er superveel en ze lagen ondanks de wilde zee heerlijk rustig op de rotsen en sommigen speelden in de metershoge golven. Marjolein straalde van geluk, nog gelukkiger dan in de Dubai Mall. Daniel kreeg haar dan ook maar met moeite weg. Het liefst was ze er nu nog geweest......Maar we moesten verder. De rest van de weg liep langs de kust. Deze rit staat in de top 10 mooiste routes ter wereld van de Lonely Planet. En het was inderdaad schitterend. Je rijdt vlak langs de kust waar de hoge golven tegen de rosten kapot slaan. Halverwege zijn we gestopt bij de Pancake Rocks. Dat zijn rotsen die door het water gespleten zijn en waarvan de bovenkant vaak plat is, vandaar de naam Pancake Rocks. Opnieuw schitterend, zeker omdat het zonnetje opeens stiekem door kwam ( voor precies het halve uurtje dat we er waren). De rest van de dag reden we weer door de regen naar Fox Glacier, waar we rond 18.00 uur aankwamen in ons nieuwe huisje, de Fox Glacier Mountainview B&B. Opnieuw een schitterende kamer in een prachtige tuin met uitzicht op Mt. Cook en Mt. Tasman, als je geluk hebt met het weer tenminste. En dat hadden we de volgende dag. Een strak blauwe lucht bij zonsopgang en een panoramisch uitzicht op de Zuidelijke Alpen. Na het ontbijt zijn we snel naar Franz Josef gereden en hebben daar een paar kleine wandelingen gemaakt naar wat uitkijkpunten over de gletsjer. Een vreemd gezicht; een regenwoud waar zich opeens een klomp ijs tussendoor een weg baant. We wilden er niet te lang blijven omdat we de dag erop met gidsen de gletser zelf op zouden gaan. Bovendien pakten donkere wolken zich samen en begon het te druppelen. We konden niet naar Fox Glacier omdat de wegen daar waren afgesloten vanwege lawine -en overstromingsgevaar veroorzaakt door de vele regenval van de afgelopen dagen. Maar we zagen wel dat aan de kust de zon scheen. Daar zijn we dan ook heen gereden. Naar Gillespies Beach. Geen slechte keus. De rest van de dag hebben we een superwandeling gemaakt, heerlijk in het zonnetje over het stenen strand en langs de woeste zee. Aan het eind van de dag zagen we donkere wolken het vaste land naderen. De volgende dag werd er namelijk zware regen voorspeld en was er een weerswaarschuwing afgegeven...net de dag waarop wij de gletser op zouden gaan....met wat angst gingen we slapen. Halverwege de nacht schrokken we wakker. Het water kletterde tegen de ramen, niet normaal meer zoveel regen kwam er naar beneden....veel vertrouwen in de gletsjertocht hadden we niet...

Toen we wakker werden regende het nog steeds. Niet zo keihard meer, maar toch nog behoorlijk (er was die nacht meer dan 130mm gevallen). Boven de 1300m was er een verse laag sneeuw gevallen (toch nog een witte kerst!). Volgens de wijze opa v/d Broek valt het meeste van de regen ernaast en met die instelling zijn we in de regen naar Franz Josef gereden. Want op het programma stond een full day glacier tour! Daar aangekomen kregen we een korte briefing en werden we met een bus naar de gletsjer gebracht. Het was een grote groep. Het bleek dat we in 3 verschillende groepen zouden worden ingedeeld. De eerste groep zou voorop gaan en de weg vrijmaken voor de rest. Omdat de gletsjer zo snel beweegt ,is het elke dag weer anders en moeten er nieuwe wegen gemaakt worden. Aangezien we in Nepal al de Kala Pattar hebben beklommen vonden we dat we aan onze stand verplicht waren om ons ingroep 1 te laten indelen. Uiteindelijk kwamen we met in totaal 8 mensen in de groep, lekker klein dus. En we gingen als eerste weg. De eerste 40 minuten liepen we richting de gletsjer. De storm en regen van die nacht had de brug over de gletsjerrivier weggeslagen dus we moesten te voet door de wild stromende rivier, met kletsnatte voeten voor de rest van de dag als gevolg.....Het werd een superervaring! Ondanks het weer: Het regende, stormde en hagelde af en toe. Maar het grootste gedeelte was het droog en heel af en toe kwam de zon zelfs door. We kregen ijzers onder onze voeten gebonden en hup...de gletsjer op. Eerst vrij gemakkelijk over het ijs maar al snel kwamen we in een ijsveld van metershoge ijswanden en diepe spleten terecht waar we ons een weg door moesten zien te vinden, steeds hoger de gletsjer op. Het was niet makkelijk. De spleten waren soms erg nauw. Marjolein kwam zelfs vast te zitten en moest uitgehakt worden en met een touw omhoog getrokken worden. Het klinkt allemaal spectaculair, en dat was het ook. Zeker geen excursie voor mietjes. We waren dan ook blij dat we in groep 1 zaten, want de rest deed er vele male langer over en hebben we de rest van de dag dan ook niet gezien. Omdat we toch op deze groepen moesten wachten, heeft onze gids ons meegenomen naar een ander, lager deel van de gletsjer. Je kunt ook een halve dagtrip doen en die hebben we er maar achteraan geplakt. Zo hebben we dus eigenlijk anderhalve trip gedaan. Toen de rest van de groepen ook eindelijk beneden waren zijn we terug naar de basis gereden. Nat en koud kwamen we daar aan. Gelukkig hadden we al tickets voor de glacier hot pools gekocht en konden we regelrecht dit park met warmwaterbaden inlopen. Een zeer mooi aangelegd complex tussen de bossen met verschillende warmwaterbaden. Daar hebben we heerlijk een uur liggen badderen in water van 40 graden. Eenmaal thuis aangekomen vielen we als een blok in slaap.

En vandaag is het dus eerste kerstdag. Morgen vertrekken we weer naar een nieuwe bestemming, we gaan naar Kinloch Lodge om daar nieuwe avonturen te beleven....daarover later meer.

Fijne dagen!

Daniel en Marjolein.

PS 1: Klik hier voor de foto's van Wellington en het Abel Tasman Park

PS 2: Klik hier voor de foto's van The West Coast en Glacier Country

PS 3: Klik hier voor de foto's van onze Full Day Glacier tour