Namaste!

We zijn weer terug in Kathmandu. Dat ging wat moeilijker dan gedacht. In onze vorige post vertelden we al dat er al een aantal dagen geen vliegverkeer mogelijk was naar de hoofdstad vanwege de weersomstandigheden. Het vliegveld van Lukla (waar we vandaan zouden vliegen) staat bekend als het gevaarlijkste vliegveld ter wereld. Met de regelmaat van de klok stort daar een vliegtuig neer. De reden hebben we gezien.....Het is een schuin oplopende landingsbaan, halverwege een berg, van nog geen 40 meter lang. Er kunnen alleen van die kleine propellervliegtuigjes landen waar 18 personen in passen. Kenmerk van deze vliegtuigen is dat ze geen radar hebben en alleen op zicht vliegen. Vandaar dat er met bewolking niet gevlogen kan worden.

We hoorden in Namche dat er al 5 dagen niet gevlogen was. Gevolg, een gigantische wachtlijst. Op de dag dat wij zouden vliegen (zondag) was mooi weer voorspeld. Dat betekende echter nog niet dat wij in dat vliegtuig zouden zitten. Tourgroepen hebben een machtige positie hier. De mensen bij de vliegmaatschappijen zijn erg corrupt en gevoelig voor omkoping. Touroperators leggen zo een paar honderd dollar neer en weg is je vliegticket als individuele reiziger....

We besloten het zekere voor en onzekere te nemen......we gaan terug lopen!! Dezelfde weg als heen (we did it once...we can do it twice...). Niet in 8 dagen, daar was geen tijd voor, maar in 4! We moesten wel via Lukla lopen om daar onze vlucht te annuleren, anders kregen we geen geld terug. In Lukla aangekomen bleek al snel dat we de juiste keuze hadden gemaakt. Al 8 dagen werd er nauwelijks gevlogen. Lukla zat propvol met scheldende, chagrijnige toeristen die zich geen raad meer wisten. De meesten hadden hun internationale vlucht al gemist. We spraken er een paar en allen vertelden ze dat ze constant aan het lijntje werden gehouden en werden voorgelogen. En als er dan al een vliegtuig vertrok, dan zat die vol met tourgroepen....De helicopterprijs (helicopters konden wel vliegen) was inmiddels van 250 dollar pp gestegen naar 900 dollar pp.

Het werd dus teruglopen. Het was loodzwaar. We liepen 10 uur per dag en op 2 dagen was het 2000 meter op en 2000 meter weer naar beneden (voor Arie: de Buet is er niets bij) . We begonnen met lopen zodra de zon op kwam en stopten als die weer onder ging. Ondanks dat we al 3 weken hadden gelopen, hadden we toch nog behoorlijke spierpijn. Maar....we hebben het gehaald. We zijn uiteindelijk naar Bandhar gelopen. Daar begint iets wat op een 4WD-pad lijkt. Onze gids had een jeep geregeld en die stond daar keurig op ons te wachten. Een paar andere toeristen wilden maar al te graag met ons mee, dus we konden de kosten ook nog eens delen.

En zo zijn we dus gister in 10 uur naar Kathmandu gehobbeld waardoor we vandaag nog van een rustdag konden genieten. We zijn erg blij dat we hebben gekozen om terug te lopen, anders hadden we waarschijnlijk nu nog op een berg gezeten. We vermoeden dat de verdwenen eetlust van Daniel (die daar normaal gesproken nooit last van heeft) waardoor we besloten eerder af te dalen een teken van boven is geweest, want hierdoor hadden we überhaupt de keuze om terug te lopen.

Morgen vertrekken we naar Dubai, daar gaan we een dagje shoppen, eten, shoppen en eten. Vervolgens vliegen we naar Nieuw-Zeeland waar we op 27 november aankomen. Voorlopig zijn jullie dus nog niet van ons af.....

Groetjes.

Daniel & Marjolein

PS1: Jullie hadden nog de foto's van de tocht van Namche-Dingboche tegoed. Klik hier voor deze foto's

PS2: Kan iemand vertellen waarom Suarez in oren bijt?

PS3: Ook wij gaan lootjes trekken dit jaar

PS4: video's uploaden lukt nog niet...komt eraan....

?