Hoi allemaal.

De afgelopen drie dagen hebben jullie niets van ons vernomen. Dat komt aan de ene kant omdat er wat problemen zijn met de internetverbinding hier en aan de andere kant omdat we zoveel al gedaan hebben dat we haast geen tijd hadden om jullie op de hoogte te houden.

Drie dagen geleden was het nog steeds behoorlijk bewolkt, dus had het geen zin om naar een uitzichtpunt te lopen. Daarom hebben besloten om te gaan raften op een rivier (de Upper Seti, klik hier voor beschrijving van onze company)hier vlakbij. Het moest een 1.5 uur durende tocht worden.....maar wel een hele spectaculaire werd ons beloofd. Op weg er naar toe werd er een ravijn in gewezen, dit is de rivier werd erbij verteld. Vanaf afstand leek het een kalm stromend riviertje. Met de jeep reden we het ravijn in. En zeer hobbelige ervaring. Bij de rivier aangekomen bleek dat kalme beekje toch iets wilder dan verwacht, maar nog steeds niet spectaculair. De 30 minuten durende safety-instuctions vonden we dan ook iets overdreven (toen....). We zaten met 5 man in de raft. Wij, 2 fransen en een gids. Voor de raft uit gingen 2 safety-guides in een kayak om ons op te pikken in het geval we uit de raft geslingerd zouden worden.

Al na een minuut bleek de rivier behoorlijk heftig te zijn. Het was 1 grote kolkende watermassa en we moesten alle zeilen bijzetten om niet uit de raft te vallen en te verdwijnen in het woeste water. Er kwam geen eind aan. Denk aan alle plaatjes en films die je ziet over raften...zo ging het er bij ons ook aan toe. Voor de experts onder ons, de rivier bereikte een niveau 3+ tot 4! Een keer viel ik bijna uit de boot, maar de fransman pakte in een reflex mijn been vast waardoor ik in de raft bleef. En niet veel later vloog Marjolein , die achterin zit boven op mij (voorin). Na 5 kwartier was het wildwateravontuur afgelopen, maar wat een ervaring. De raftervaringen uit Indonesië en Thailand vallen in niet bij die van deze...

Die avond hebben we bij de Chinees heerlijk gegeten en zijn we vroeg ons bed in gedoken...kapot, maar voldaan.

Gister was het weer iets beter, in de vallei waar we zitten scheen de zon, maar in de bergen zagen we toch nog behoorlijk wat wolken. We besloten de gok te wagen en naar een uitzicht punt te gaan. Met de taxi gingen we naar de bootverhuur. We huurden een waterfiets en daarmee zijn we het meer overgevaren. Vanaf daar begon een 1 uur durende klim naar een pagode bovenop een berg. Vanaf daar moet bij goed weer de Himalaya in volle glorie te zien zijn. Het was voor ons de eerste klim van onze reis...en het viel vies tegen. Onze conditie is nog slecht en het was extreem heet, circa 32 graden. Na een uur klouteren bereikten we de pagode.....en helaas...geen bergen, alleen maar wolken. Toch was het uitzicht over Pokhara schitterend. Na de terugweg hebben we uitgebreid gelunchd in de stad en zijn we naar ons huisje gegaan. We doken opnieuw vroeg ons bed in en hebben een film opgezet (Knight and Day, een vermakelijke film).

Vanochtend werden we wakker, en potverdorie.....blauwe lucht! We wisten niet hoe snel we ons in de kleren moesten jagen. Volgens de mensen hier zijn de bergen alleen in de ochtend zichtbaar, al heel snel ontstaan er wolken en verdwijnen de toppen in een dik wolkenpak. Met de taxi zijn we naar de stad gegaan, vanwaar we de bergen zouden moeten kunnen zien. En ja hoor, met sneeuw bedekte reuzen doemden op. Werkelijk een fantastisch gezicht. We waren net op tijd want grote delen zaten al verstopt onder de wolken. Toch konden we ons een aardig beeld vormen van de gigantische toppen achter ons. Na het ontbijt hebben we ons visum verlengd en zijn we terug gegaan naar onze hut, want vanmiddag stond op het programma...PARAGLIDEN!!!

Om 1 uur werden we met de jeep opgehaald en die bracht ons naar Sarangot, een berg hier vlak achter ons. We waren best gespannen want zoiets hadden we nog nooit gedaan. Onze vliegers bleken erg aardig en ook erg ervaren. Marjolein werd bestuurd door een Russische ex-gevechtspiloot en ik door een Indiër. Het enige wat we hoefden te doen was van de berg afrennen. Vervolgens deed onze piloot de rest. Het was onwijs gaaf. Opnieuw een superervaring. Omdat Marjolein niet zoveel weegt kon ze erg hoog, zelfs tot in de wolken. Op het laatst gooide de Sovjet gevechtspiloot er nog een vrije spinning val uit, vlak voor de landing. Hij wilde ook nog over de kop gaan, maar Marjolein vond het zo wel genoeg....

Morgen gaan we de bergen in. Ons doel is Poon Hill (3200m) vanwaar we een panorama-uitzicht moeten hebben op de grote bergen hier achter ons. We zijn in totaal 5 dagen op pad en lopen van dorp naar dorp. Zo kunnen we alvast conditie opdoen voor de grote trekking die ons volgende week te wachten staat. We gaan zo de stad in om onze drager te ontmoeten. De komende dagen zullen jullie dus niets van ons vernemen. Als we terug zijn, zullen we uiteraard de site updaten met hopelijk beeldschone plaatjes.

We zullen zo ook nog wat foto's proberen te plaatsen dus houdt de site goed in de gaten.

Namaste.

Daniel & Marjolein

PS: inmiddels zijn de foto's geplaatst, klik hier