Namaste!

We zijn terug van onze 5-daagse Poon Hill trekking. Om te beginnen: het was fantastisch! (klik hier voor een selectie van de foto's). Zes dagen geleden zijn we met een taxi en onze drager/gids naar het beginpunt van de trekking gereden, zo'n anderhalf uur rijden van Pokhara. Om 10.00 uur liepen we voor het eerst door de Himalaya. De eerste dag liepen we naar Ulleri, een klein dorpje op circa 2100 meter. De tocht liep voornamelijk langs een rivier die zich een weg baande door de vallei. We zijn dan ook veel hangbruggen overgestoken en hebben veel prachtige watervallen gezien. De eerste uren waren redelijk te doen, we liepen door rijstvelden en langs kleine dorpjes. Het leek wel alsof we in de middeleeuwen terecht waren gekomen. Geen wegen, alleen houten en rieten huizen, van alles werd omhoog gedragen door alles wat kan lopen (inclusief kinderen, bejaarden, ezels en paarden). Het enige verschil met honderden jaren gelden is waarschijnlijk dat je nu overal coca cola en pizza kunt krijgen.....

Het tweede gedeelte van de eerste dag was zwaar. We waren aan het einde van de vallei gekomen, dus we moesten omhoog. Het was nog steeds behoorlijk bewolkt. Dat kwam nu wel goed uit, dan was het namelijk niet zo heet. Een gigantisch steile stenen trap met 3400 treden (we hebben ze echt geteld om het minder zwaar te doen lijken) bracht ons naar Ulleri. Tot onze grote verbazing was het best een aardige lodge waar we sliepen. De kamer was schoon, er stonden 2 goede bedden en we hadden zelfs een eigen badkamer met een warme douche, een zeer aangename verrassing. Na het eten doken we vroeg ons bed in, de volgende ochtend zouden we namelijk om 7 uur gaan ontbijten.

Op de tweede dag was Ghorepani ons doel. Een dorp op 2900 meter. Vanuit hier konden we de dag erop Poon Hill beklimmen. Het was een rustige dag. De klim ging voornamelijk door een dichtbegroeid bos, waardoor het opnieuw heerlijk koel was en dus niet al te zwaar. Al om 12.00 uur kwamen we als eerste toeristen in Ghorepani aan. We hadden de lodges dus voor het uitzoeken. En ook nu vonden we een goede lodge met een eigen badkamer! De rest van de dag hebben we lekker gerust en gegeten. Helaas was het nog steeds bewolkt. Vanaf onze lodge zouden we een prachtig uitzicht moeten hebben op de Dhaulagiri. Een ruim 8100 meter hoge puist, een van de hoogste bergen ter wereld. Pas toen de zon onder ging konden we iets van het witte monster aanschouwen, maar het was slechts een speldenprik. Onze gids had beloofd om voor ons te bidden voor mooi weer, zodat we morgenochtend vanaf Poon Hill een panoramisch uitzicht zouden hebben over de himalaya. Het werd al vroeg erg koud, dus om 7 uur doken we onze donzen slaapzak in. Om 01.00 uur schrokken we waker. Het stormde, donderde en de regen kwam met bakken uit de hemel. Veel zorgen maakten we ons niet. Volgende de gids betekende regen mooi weer de dag erop. Daar vertrouwden we dan maar op, maar we moesten het toch eerst maar eens zien....

Om 4.30 uur ging de wekker. Poon Hill stond op het programma. We schoven de gordijnen opzij en we zagen een sterrenhemel!! Wat een geluk...eindelijk mooi weer, net op de dag dat we het nodig hadden. Voor het eerst in twee weken was er een strak blauwe lucht. De gebeden van onze gids hebben dus blijkbaar geholpen. Om 4.45 gingen we op pad. We waren schijnbaar niet de enigen. In een heuse optocht moesten we de Poon Hill beklimmen. Het was werkelijk filelopen. Het was wel een mooi gezicht. Het was nog pikkedonker en als je naar beneden keek zag je een ware lichtjesparade, het leek wel Sint-Maarten. Het was een zware klim van 300 meter naar de top. Om 5.45 uur waren we er. Voor ons zagen we de witte monsters die door de maan verlicht werden. Toch moesten we nog ruim 3 kwartier wachten totdat de zon op kwam. Het was ijskoud, dus we konden niet veel doen dan een beetje op en neer te ijsberen.

En toen begon het schouwspel. De eerste zonnestralen bereikten de top van de Dhaulagiri veor ons, en de Annapurna South (7400 meter) rechts van ons. Steeds verder zakte het licht en steeds beter konden we genieten van het prachtige uitzicht. We hebben al veel gezien in ons leven (de Bromo op Java bijvoorbeeld) maar dit was toch iets anders. Ruim anderhalf uur keken we onze ogen uit, namen we honderden foto's en filmden we de witte toppen. Om 7.30 uur was het tijd om te gaan. Als laatste toeristen gingen we terug naar Ghorepani voor een stevig ontbijt, er stond ons namelijk nog een zware dag te wachten...

Die dag moesten we namelijk eerst een pas van 3300 meter over om vervolgens af te dalen naar Ghandruk op 2000 meter. Het was een loodzware dag met opnieuw veel schitterende uitzichten. Om 3 uur begaf de rug van Daniel het. Het was niet verstandig om naar Ghandruk af te dalen. Volgens onze gids zouden de betere lodges daar toch al vol zitten, dus konden we beter in een ander dorpje overnachten. We eindigden op 2400 meter. Ondanks dat het de minste lodge was en nog steeds erg koud, sliepen we daar het best, namelijk klokje rond (van 7 tot 7).

We wilden als eerste toeristen in Ghandruk aankomen, dus we vertrokken de volgende ochtend vroeg. Al snel doemden opnieuw witte reuzen voor ons op. Het was een korte, maar mooie wandeling. Al om 11.30 uur waren we in Ghadruk en vonden we een schitterende lodge die uitkeek over de vallei en op de Annapurna South en de Fish Tail (7000 meter). Ghandruk is nog een authentiek Nepalees bergdorp. De eerdere dorpen waarin we zijn geweest waren met name bedoeld voor toeristen en bestonden voornamelijk uit lodges. Ghandruk was anders. Het is groot dorp, gebouwd op een steile helling tussen de rijstvelden. We kregen een beetje een hobbitgevoel, alsof we in een teletijdmachine waren gestapt. In de middag kregen we een rondleiding van onze gids. Hij liet ons een museum zien en allerlei andere bezienswaardigheden. Die avond hebben we heerlijk gegeten en gelachen met andere Nederlanders (er zijn er veel hier) die ook in de lodge sliepen.

De laatste wandeldag (gister) was een afdaling naar ons vertrekpunt. Het was de mooiste route van de hele tocht. Van Ghandruk liepen we via een stenen trap de vallei in. Achter ons nog steeds het hooggebergte en voor ons prachtige rijstvelden en dorpen. Hoe lager we kwamen, hoe heter het werd. De zon scheen volop. Er was haast niet tegenop te smeren met zonnebrand. Om 14.00 uur bereikten we weer de weg. We namen een taxi terug naar Pokhara waar we weer hartelijk werden ontvangen bij ons oude huisje in het Maya Devi Village. Na een heerlijk warme douche zijn we bij de Thai naast ons gaan eten om vervolgens moe, maar voldaan in slaap te vallen.

Vanochtend hebben we lekker uitgeslapen tot 8.00 uur en is de grote wasbeurt gestart. Na een heerlijke lunch zijn we nu onze tassen aan het pakken. Morgenochtend vertrekken we weer terug naar Kathmandu, daar hebben we dan nog een hele dag te besteden, want de dag erop vertrekken we naar Jirri. Daar begint dan het serieuze werk.....de 3-weekse trektocht naar de Everest! We zullen voordat we weg gaan nog een bericht posten. Ook proberen we nog een filmpje van Poon Hill te uploaden, dat lukt niet hier helaas.

Groetjes,

Daniel en Marjolein.

PS: We vinden het erg leuk om jullie berichten te lezen, blijf posten en houd ons op de hoogte.

PS2: Hoe kan Feijenoord met 10-0 verliezen?????

PS3: Tussenstand scrabble: Marjolein-Daniel: 2-1